رابطه چاقی با نوبت کاری؛ مطالعه گذشته نگر

چکیده   اهداف: چاقی یکی از معضلات بهداشتی بوده و از عوامل ایجادکننده سایر بیماری هاست. عوامل خطر متعددی در ایجاد چاقی موثر است که یکی از این عوامل ، کار در نوبت کاری است. در این مطالعه سعی داریم تا با استفاده از تحلیل چندسطحی که روشی کارا در تحلیل داده های همبسته و طولی است، در یک بررسی طولی و با کنترل عوامل مخدوشگر، به مطالعه تاثیر کار در نوبت کاری با چاقی بپردازیم.   روش ها: داده های استفاده شده در این مطالعه با استفاده از مشاهدات سالیانه مرکز بهداشت حرفه ای شرکت فولاد مبارکه اصفهان در طی سال های 1380 تا 1389 و از بین کلیه پرسنل شاغل در این شرکت استخراج و طی یک مطالعه طولی تحلیل شد. در این مطالعه اثر متغیر نوبت کاری بر چاقی افراد مورد بررسی با تعدیل اثر متغیرهای فشار خون، سن و میزان تحصیلات ارزیابی شد. نرم افزار mlwin 2.1 جهت برازش تحلیل چندسطحی استفاده شد.   یافته ها: تعداد افراد شرکت کننده در این مطالعه 6713 و با متوسط 7 و دامنه تکرار 10 بود. 2/45% افراد مورد مطالعه را روزکارها، 6% را نوبت کار هفتگی و 8/48% را نوبت کار معمولی تشکیل می دادند . در این مطالعه با کنترل عوامل مخدوشگر، نوبت کاری با چاقی رابطه نشان داد (005/0= p ). همچنین نتایج بیشتر نشان دهنده کاهش شاخص توده بدنی نوبت کارهای هفتگی نسبت به روزکارها بود. نتیجه گیری: از آنجایی که در بیشتر مطالعات به نوبت کاری به عنوان عامل افزایش دهنده چاقی اشاره شده است، می توان از الگوی کاری کارخانه فولاد مبارکه اصفهان در نحوه زمانبندی کاری، نحوه پرداخت ها و پاداش ها به عنوان الگوی مناسب جهت کاهش اثر نوبت کاری بر چاقی استفاده نمود .